- AUSTERUM in coloribus
- AUSTERUM in coloribusGraecis πικρὸν. Epiphanius l. de 12. Lapidib. de Smaragdo, qui saturatius viret, Τριτος, inquit, λίςθος σμάραγδος: οὗτος καλε̈ιται καὶ πράσινος: ἔςτι δὲ χλωρὸς τῷ εἴδει: ὅμως ἐςτὶ διαφορά τις εν αὐτοῖς. τινες μεν γὰρ αὐτοὺς Νερωνιανοὺς καλοῦσιν, ἄλλοι δὲ Δομετιανούς: καὶ ὁ μὲν Νερωνιανὸς ωικρός ἐςτι τῷ εἴδει σφόδρα κλωρίζων, διειδὴς καὶ ςτίλβων, Tertius lapis smaragdus est, qui prasinus quoque appellatur. Est autem viridis specie: sic tamen ut non leve in illis deprehendatur discrimen. Quidam enim eos Neronianos appellant, nonnulli Domitianos: et Neronianus quidem Austerus est colore, saturate viridis, translucidus et nitens. Idem proin hîc austerum, quod, maxime saturum, Plin. l. 9. c. 36. Sed unde conchyliis pretia? queis virus grave in fuco, color austerus in glauco. Πικρὸν χρῶμα εν τῷ κυαναυγε̑ι, τὸ κυαναυγέςτατον, τὸ ὑπερκυανοῦν. Idem c. 38. Nimiaeque eius nigritiae dat austeritatem illam nitoremque, qui quaeritur, cocci. Ubi austeritatem vocat saturitatem et superbiam nitoris. Et l. 37. c. 7. de carbunculis: Et heic mares, austeritas distinguit, siquidem vigor apposita tingens indicat: quidam etiam hebetare visus dicuntur. Blandior feminis flamma, alliciens magis, quam accendens. De Scythicis item smaragdis meracius improbiusque virentibus, c. 5. eiusdem l. Nullis maior austeritatis nec minus vitii. Et paulo post, Ergo Cyprii varie glauci magis ac minus in eodem smaragdo, aliis partibus tenorem illum Scythicae austeritatis non semper custodiunt. Eôdem sensu Latini usurpârunt colorem pressum, saturum, plenum, adstrictum, superbum, improbum; Graeci quoque κατακορές, Βαςθύ: unde superbia candoris Vitruvio, l. 7. c. 3. austeritas est καὶ ἡ Βαςθύτης τῆς λδκότητος. Opponitur color dilutus, item excitatus, h. e. clarus et acutus, Graece ὀξὺς: ita tamen, ut austerus et excitatus in eodem simul possint esse, diversô respectu; e. g. Tyria purpura nigrior et adstrictior aspicientibus apparebat, suspicientibus autem excitatissimum colorem ac lumen affulgebat. At excitatus et dilutus simul esse et in uno morari nequeunt, etc. Et quidem Antiqui pressiores et fusciores purpuras magis probabant; at recentioribus clarae et excitatae potius placuêre. Vide Salmas. ad Tertullian. de Pallio, p. 183. et ad Solin. p. 199. ut et hîc passim ubi de Coloribus praedictis.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.